Datum uitspraak: 15-06-2010



De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
Zoals de Hoge Raad in zijn arrest van 21 december 2001 (NJ 2002, 75) heeft gememoreerd, kan uit de wetsgeschiedenis worden afgeleid dat de in art. 6:171 BW voorkomende woorden: 'werkzaamheden ter uitoefening van diens bedrijf' een belangrijke beperking inhouden. Alleen het geval van degene die aan de bedrijfsuitoefening zelf van de opdrachtgever deelneemt, valt eronder. De bepaling berust op de gedachte dat de eenheid die een onderneming naar buiten vormt, behoort mee te brengen dat een buitenstaander die schade lijdt en voor wie niet is te onderkennen of deze schade is te wijten aan een fout van een ondergeschikte of van een ander die ter uitoefening van het desbetreffende bedrijf werkzaamheden verricht, zich aan deze onderneming kan houden. Deze situatie kan zich volgens de wetsgeschiedenis met name voordoen, omdat de ondernemer werkzaamheden ter uitoefening van zijn bedrijf, zonder dat dit naar buiten kenbaar is, aan niet-ondergeschikte opdrachtnemers kan overlaten.

Blijkens de parlementaire geschiedenis is aansprakelijkheid op grond van artikel 6:171 BW niet uitgesloten indien sprake is van een gedraging die met de aan de opdrachtnemer opgedragen taak strijdig is.

Gelet op de ratio van artikel 6:171 BW, zoals in de parlementaire geschiedenis verwoord en aangehaald in het eerder genoemde arrest van de Hoge Raad, mag het voor de benadeelde derde ook in zo'n geval niet uitmaken of degene die de schade veroorzaakt ondergeschikt is aan de aangesprokene zelf, dan wel aan de door deze ter uitoefening van zijn bedrijf ingeschakelde onderaannemer, indien dit voor de derde niet kenbaar is.


Klik hier voor de hele uitspraak.